Sezon pszczelarski rozpoczynamy w marcu pierwszym pożytkiem rozwojowym z wierzb.
Tutaj pszczoły rozpoczynają intensywny zbiór pyłku i nektaru.
Wierzby zawierają naturalne związki odżywcze i lecznicze (salicylany) niezbędne do prawidłowego rozwoju rodzin pszczelich.
Tereny, łąki które porastają wierzby powierdzone są ceftyfikatem ekologiczne.
Gorczyca jest pożytkiem obfitującym w wysokobiałkowy pyłek (chlebek pszczeli), którym karmią larwy.
Miód jest dla pszczół pokarmem energetycznym niezbędnym do życia.
Facelia jest rośliną bardzo miododajną bardzo atrakcyjną dla pszczół.
Do dobrego nektarowania potrzebuje odpowiednich warunków glebowych i klimatycznych oraz odpowiedniego areału co najczęściej
jest przyczyną niedostatecznych zbiorów miodu.
Gryka jest wdzięczną rośliną, miód gryczany jest aromatyczny, a pszczoły na pożytku bardzo pobudzone.
Pszczoły odczuwają zapachy czułkami, które pod mikroskopem są porowate jak gąbka.
Wrzos jest ostatnim, a zarazem najcenniejszym pożytkiem naszych pszczół.
Nektarowanie zależne jest od opadów gdyż ta wdzięczna krzewinka rośnie na terenach suchych (dawnych poligonów wojskowych) wręcz pustynnych.
Aromat intensywnie nektarującego wrzosowiska odczuwalnego przez człowieka należy do rzadkości. Jednak miód zawiera kwintesencję smaku, dla nas wciąż nie do pojęcia.
Nawłoć w medycynie ludowej znana jako złotnik, złota rózga, złota dziewica, głowienka czerwona.
Jest to gatunek rośliny wieloletniej, należącej do rodziny astrowatych.
To bylina o rozgałęzionej łodydze, naprzemianległych wzniesionych liściach eliptycznych.
W szczególności występuje w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej. W Polsce zaś rośnie w całym kraju.
Głównie można ją spotkać na nizinach, nizinach górskich, brzegach pól, pastwiskach, w lasach i zaroślach oraz w okolicy zabudowań.
